BLOG

Pakkend begin.

Al jaren lang speel ik met de gedachte te gaan schrijven. De ideeën verschillen per dag. Wordt het een kinderboek of toch een roman. Ga ik de wereld leren hoe je het best inefficiënt kan werken? Of heb ik toch het meest te vertellen over alle diertjes die ook bij u om de hoek leven? Oh ja, en ik kan ook wel aardig tekenen, dus laat ik er ook maar iets bij tekenen toch?

​

Allemaal leuk en uiteraard, allemaal de moeite waard èn bestsellers in de dop. Jammer alleen dat de keiharde vloek van mijn verknipte creativiteit, de overload aan ideeën is waarbinnen kiezen en knopen doorhakken niet minder lastig is dan een walrus over te halen een van zijn slagtanden te ruilen tegen een paar oorwarmers. Ofwel uitstel en uitstel en meer ideeën en nog meer uitstel en dan uiteindelijk toch het onvermijdelijke afstel. Toch?

​

Mark met z’n grote waffel.

Neen, niet toch! Dat u dit nu aan het lezen bent is het bewijs dat het me namelijk toch gelukt is (#trots #zodatwasonverwacht). Het is dan wel niet een van de bovenstaande opties, sterker nog het is niet eens een boek, maar geschreven is het! Zoals het ook een begin is. Een begin van meer! Of niet trouwens ... Dat zien we wel.

 

Anyway, belangrijker; hoe heb ik het dan toch eindelijk voor elkaar gekregen om in de (digitale) pen te kruipen en daadwerkelijk iets te schrijven dat u nu aan het lezen bent (en ook nog leuk vindt, hoop ik dan ...)? Dat komt dus door Mark, met z’n grote waffel.

​

Mark-met-z’n-grote-waffel is mijn compagnon. Samen hebben wij lang lang geleden (relatief dan) ons ontwerpbureau Peerdrops opgericht, en Mark is er een ster in om mij er dagelijks op te wijzen dat ik “sh*t eens moet afmaken” en “sh*t nu eindelijk eens moet doen!”. De hiërarchie binnen Peerdrops is namelijk in het kort dat Mark (met z'n grote waffel) mij aan het werk zet, en ik werk verzet. En zo gebeurde het dat hij naar me toe kwam (wat eigenlijk nooit echt prettig is) om me te vertellen dat ik altijd zo’n grote waffel heb (terwijl hij die juist heeft) over dat ik altijd zo graag wil schrijven, maar er zoals gewoonlijk weer geen **** mee doe, dus dat hij er maar een opdracht van gemaakt had. Voor mijn eigen bestwil, dat idee.

​

Blogt heen en vermenigvuldigt u.

En zo was mijn schrijven dus plots werk geworden. De opdracht was best wel duidelijk; schrijf een artikel over onze eerste opdracht voor DierenPark Amersfoort, en laat dat onze start van een blog zijn voor ons bedrijf. Bloggen is nuttig namelijk. Bloggen werkt.

 

Prima, doe ik wel even. Eerst even Googelen wat nou eigenlijk precies een blog is (voorbereiding is alles), daarna mijn pakkende titel bedacht (ook erg belangrijk) en toen over iets totaal anders gaan schrijven en de titel laten staan.

Was te verwachten Mark, je zit al bijna 6 jaar (klopt, inmiddels ruim 9 jaar maar ik had deze blog na schrijven voor de zekerheid nog even laten liggen ...) tegenover me dus je zou me inmiddels een beetje moeten kennen.

​

Volgende keer verklaar ik de titel wel en zal ik je opdracht uitvoeren, want ik vind dat ik best eerst even mag genieten van dit stuk. Toch ..? 

Oh ja en dit is volgens Google (want ja, ik heb het echt opgezocht) dé plek om nog mooi een actiepuntje toe te voegen. Dus voor wie de titel van deze week(/maand/seizoen, ... wat zal het worden) eerder verklaard wil hebben dan staat hier vast het project waar Mark dit stuk eigenlijk over had willen zien gaan.